odległy — odległyglejszy 1. «znajdujący się, położony daleko od danego miejsca; daleki» Dzielnica odległa od śródmieścia. Cel podróży był odległy. Wyjechać do odległej miejscowości. ◊ Odległy spacer, odległa wycieczka, przejażdżka itp. «spacer, wycieczka,… … Słownik języka polskiego
daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… … Słownik języka polskiego
mowa — 1. (Coś) odjęło komuś mowę, (coś) odebrało komuś mowę, głos; ktoś stracił mowę, głos a) «ktoś utracił zdolność mówienia wskutek choroby, urazu itp.»: Zakochany śpiewał pod jej oknem, a że Jadzia mieszkała na dziesiątym piętrze, po dwóch występach … Słownik frazeologiczny
apogeum — n VI; lm M. apogeumea, D. apogeumeów 1. «najwyższy stopień, szczytowy punkt (np. rozwoju)» Osiągnąć apogeum sławy. 2. astr. «punkt orbity okołoziemskiej Księżyca lub sztucznego satelity najbardziej odległy od Ziemi» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dawny — dawnyni, dawnyniejszy 1. «odległy w czasie, sięgający dalekiej przeszłości, pochodzący z odległych lat; starożytny, staroświecki» Dawny strój, przesąd, zwyczaj. Dawne nazwy, tradycje. Przywracać czemu dawny wygląd. Najdawniejszy zabytek… … Słownik języka polskiego
długoterminowy — «dany, wzięty na długi termin; mający odległy termin» Kredyt, weksel długoterminowy. Pożyczka długoterminowa … Słownik języka polskiego
oddalony — oddalonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oddalić (p.) oddalony w użyciu przym. «będący w pewnym oddaleniu od czegoś; odległy, daleki» Wsie oddalone od siebie o kilkanaście kilometrów. Mieszkał w oddalonym, małym miasteczku … Słownik języka polskiego
odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy … Słownik języka polskiego
ów — + owa, owo 1. «zaimek wskazujący towarzyszący rzeczownikowi, dziś najczęściej o zabarwieniu książk. i podn.» a) «wyróżniający kogoś lub coś spośród innych istot, przedmiotów podobnych; ten, ten właśnie» Oto ów znajomy. Tak się skończył ów sławny… … Słownik języka polskiego
pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… … Słownik języka polskiego
